สิ่งที่แม่โป้ปดมดเท็จเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่มากขึ้นเรื่อยๆ)

[Naprapats]

เพียงพอไม่มีเงิน คนแรกที่คิดถึงหมายถึงบิดาแล้วก็แม่

แต่ว่าเมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึง คือ แฟนและเพื่อน

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ในตอนที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากจนกระทั่ง บ่อยครั้ง

ที่ไม่มีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนเวลารับประทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และกล่าวว่า"ทานไม่น้อยเลยทีเดียวนะลูก แม่หิวเยอะแค่ไหน" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่เป็นประโยชน์ ต่อสภาพร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมถูกใจกินมากมาย ในตอนที่ผมกินต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกซาบซึ้งทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่พูดว่า "ลูกรับประทานเหอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

รวมทั้งค่าใช้จ่ายทั้งหมดทุกอย่างในบ้าน บางครั้งบางคราวผมตื่นขึ้นมากลางมืดค่ำ

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินการอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับ..นอนเถิดขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมบอกกับแม่

แล้วก็แม่ยิ้มรวมทั้งบอกกับผมว่า"ลูกนอนเถิด แม่ยังไม่ง่วง"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงแดดจ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่แล้วก็บอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แต่แม่พูดว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่กระหาย" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และหลังจากที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมจำเป็นต้องรับภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทั้งปวงผู้เดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากเยอะขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีวันไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็แนะนำให้แม่สมรสใหม่แต่ แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดกับบอกว่า

"ฉันไม่ต้องการที่จะอยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้จบการศึกษาแล้วแล้วก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนบ้าง แต่ว่าแม่ดูเหมือนจะไม่ได้อยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งกลับมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินพอใช้อยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบก็ทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

รวมทั้งผมตั้งมั่นจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่อยาก ไม่ก่อกวนผม แม่ กล่าวกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก อย่างเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

เพียงพอแม่เฒ่าตัวลง ก็จะต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเพราะเหตุว่าโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ทันที

แม่นอนอย่างอ่อนเพลียภายหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปเยอะเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าเธอรัก

และมุ่งมาดปรารถนาจะได้เจอผมเยอะที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมาก และก็มองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปๆมาๆก แล้วก็ผมมองแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บใจ เนื่องจากว่าการได้เห็นคุณแม่ที่รักอยู่ในภาวะนี้

แม่ได้มองหน้าผมและก็พูดกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่ทราบสึกเจ็ บอะไรเลย"

แล้วก็เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงนิรันดร

ครอบครัวเป็นเรื่องจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าปล่อยปละละเลย ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนจะสายไป
โกหก
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/
Tags : พ่อแม่