​​​​​​​เรื่องผี!!

[Marinas]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน และค่อนข้างซุกซน จนถึงทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า และมีอายุไม่ต่ำลงยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งสถานศึกษา ที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาอย่างช้านาน จึงไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งปวงของสถานที่เรียน ถูกเก็บไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องเว้นเสียแต่อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู แต่งแต้มอยู่ ที่ฝาผนังคงจะเกือบๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งผู้ใดกันที่เป็นครูสายการเรียนรู้ หรือเปล่าใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนใดที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในโรงเรียนต่างเข้าใจดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่าสะพรึงกลัว อย่างยิ่ง แม้กระนั้นดูเหมือนว่าด้วยความซุกซน ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็พูดได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ แปลงเป็นเรื่องขำขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนถึงมิได้คิดอะไรมากมายนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดแจง ปิดสถานศึกษาไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้ควรต้องนั่งรอคุณครูที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

เราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ อาจารย์ อยู่ด้านในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกอัดเทปเอาไว้ และเป็นเพลงที่สัมผัสได้โดยทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนช่วงเวลาเย็นที่สงัดเงียบของสถานที่เรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและเริ่มน่ากลัวขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและสร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว แล้วก็ร้องไห้ในทันทีทันใด และผมมั่นใจได้เลยว่ามันจะต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ารับประกันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น และก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่อาจจะอธิบายได้ เรื่องผี

แม้กระนั้นด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูอย่างกับว่ายังคงขบขัน กับเพื่อนฝูงผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกสวยมาก นักผมเลยบอกสหายไปว่าช่างเถิดหรอกพวกอาจารย์ ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะห้องประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบและเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องผี

แม้กระนั้นดูเหมือนบรรยากาศจะไม่ได้ดีขึ้นเลย เพื่อนๆสาวๆต่างพากันร้องไห้และก็สั่นกลัว และก็ผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจจะรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นอาจจะไม่สามารถที่จะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยเช่นกัน 

แต่ว่าต่อจากนั้น ราวๆ 10 กว่านาทีหลังจากที่เราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดแล้วก็ด้วยความตกใจ พร้อมทั้งประตูห้องเปิดออกมาทั้งๆที่ไม่มีคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็ไม่เห็นใครอยู่ด้วย เหมือนกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นผู้เดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็มิได้เห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมรู้ได้โดยทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีดร้อง รวมทั้งดังอีกทั้งสถานที่เรียน จนถึงทำให้พวกครูและคุณครูต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นรวมทั้งเราก็ได้ ทำเล่าราวทั้งสิ้นให้ฟัง กระทั่งทำให้คุณครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญใหญ่กันดีกว่า...

ต่อไปพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้อาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และก็ปฏิเสธคุณครูโดยทันทีหรือรวมถึงการขนของ หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นต้องไปกันทีละผู้คนจำนวนมากอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่รวมทั้งเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่แท้ ด้วยเหตุว่าสหายกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และก็ประเด็นนี้ก็แปลงเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เล่าเรื่องผี